Verwelkom je verdriet

In de blog van vorige week nodigde ik je uit om de lente te omarmen, om stapje voor stapje de buitenwereld tegemoet te treden en om voorzichtig het pad van je toekomst te gaan verkennen. Maar wat als dat niet lukt? Wat als je verdriet, je rouw, je emoties nog te krachtig en te intens zijn? Dan wordt het tijd om je rouw te verwelkomen en je verdriet er te laten zijn. Hoe je dat doet, vertel ik in deze blog.

Van jongs af aan leren we om onze emoties te onderdrukken, waardoor dit als volwassene een automatisme is geworden. We onderdrukken onze emoties zelfs als we merken dat we steeds dieper wegzakken in een moeras van rouw en verdriet. Als we ons echter alleen maar afsluiten voor ons verdriet, zal dit alleen maar erger en erger worden.

Toch hebben we die periode van uitstel en vermijding van rouw af en toe nodig om ons te helpen kracht te verzamelen om het verlies onder ogen te kunnen gaan zien. Voor de aanvaarding van je verlies is het echter nodig om je uiteindelijk open te durven stellen voor je verdriet en je rouw te durven verwelkomen. Om te durven voelen, om contact te durven maken met jouw gevoelens, met jouw pijn, met jouw verdriet, in het hier en het nu. In zijn boek ‘omarm je emoties: vrij van angst en gevoelens’ beschrijft Ronald J. Frederick hoe je in 4 stappen dichter bij je gevoel kunt komen. Ik heb deze 4 stappen vertaald naar de emoties van rouw en verlies.

Stap 1: herken je gevoelens van verdriet

Dit doe je door met hulp van de volgende oefening stil te staan bij wat zich afspeelt in je lichaam, niet in je hoofd.

Oefening – stilstaan bij wat zich afspeelt in je lichaam

Scan je lichaam van boven naar beneden en merk op wat je voelt. Oordeel niet, maar observeer alleen. Begin bij je hoofd, en ga vervolgens langzaam je nek, schouders, armen, buik, en benen langs en eindig bij je voeten. Benoem je gevoelens en benoem ook waar je ze voelt. Oordeel niet, er is geen goed of fout. Het gaat om wat jij voelt, niet om wat jij (of iemand anders) van die gevoelens vindt.

Merk je dat je het lastig vindt om je gevoelens te benoemen? Merk je dat je geneigd bent om gedachtes in plaats van gevoelens te benoemen? Neem dan onderstaand lijstje van gevoelens en hun gradaties in je op en probeer de oefening nog een keer te doen.

  • Boosheid – irritatie, frustratie, ergernis, afkeuring, rancune, woede, razernij
  • Verdriet – teleurstelling, ontzetting, eenzaamheid, pijn, wanhoop, leed, rouw, malaise
  • Blijdschap – tevredenheid, plezier, pret, voldaan zijn, enthousiasme, opwinding, trots, euforie
  • Liefde – vriendelijkheid, zorg, genegenheid, tederheid, compassie, verlangen, passie
  • Angst – bezorgdheid, nervositeit, onrust, paniek, vrees, schrik
  • Schuld / schaamte – verlegenheid, gêne, schroom, spijt, berouw, vernedering
  • Verrassing – verbazing, verwondering, ontzag, schok
  • Walging – minachting, aversie, afkeer, hekel, tegenzin, weerzin.

Kijk niet raar op als tijdens de oefening niet alleen gevoelens van verdriet voorbij komen, maar je ook gevoelens van bijvoorbeeld boosheid, angst of schuld opmerkt. Ook deze gevoelens horen bij jouw proces van rouw.

Stap 2 – openstaan voor je verdriet

Hoewel het voelen van je verdriet niet prettig is, gaat het je uiteindelijk wel helpen. Door op een rustige manier open te staan voor je verdriet, laat je je er niet meer op een onverwacht moment door overspoelen en leer je er steeds beter mee om te gaan.

Oefening – toelaten van je verdriet

  1. Zoek een stil plekje waar je comfortabel kunt zitten of liggen en waar je niet gestoord wordt. Focus op je ademhaling en adem in jouw eigen tempo rustig in en rustig uit. Voel waar jouw ademhaling zich bevindt, in je neus, je borst of je buik. Er is geen ideale plek, er is geen goed of fout.
  2. Richt je aandacht op de signalen in je lichaam. Waar heeft jouw verdriet zich opgehoopt? Waar voel je de spanning in je lijf? Voel je bijvoorbeeld onrust in je buik? Of spanning in je nekspieren? Of in je kaken?
  3. Observeer en benoem wat je fysiek ervaart. Oordeel niet, stel jezelf geen vragen. Benoem zo objectief mogelijk wat je voelt, geef er geen waarde aan, maar vertel jezelf dat het ok is wat je voelt. Zeg dan bijvoorbeeld: ik merk dat ik onrust voel in mijn buik en dat is prima. Of: ik merk dat de spieren in mijn nek gespannen zijn en dat is ok. Het gaat om het herkennen en erkennen van wat jij op dit moment voelt. Als je merkt dat je aandacht afdwaalt, breng je je aandacht weer rustig terug naar je spanningsplek, naar de plek waar jouw verdriet zich opgehoopt heeft.
  4. Adem nu diep in door je neus, houd je adem even vast en blaas je adem uit door je mond. Gebruik je uitademing om de spanning en onrust in je lijf, en daarmee je verdriet, los te laten. Probeer om je gevoelens van verdriet tijdens je uitademing weg te blazen.
  5. Breng je aandacht steeds weer terug naar je spanningsplek en blijf voor jezelf benoemen wat je voelt. Gebruik je ademhaling steeds opnieuw om los te laten. Kijk of je de spanning in je lichaam kunt verminderen. Het geeft niet als dat niet lukt. Ook hier is geen goed of fout.

Verwacht niet dat je verdriet na deze oefening ineens als sneeuw voor de zon zal zijn verdwenen. Dat is natuurlijk niet zo. De oefening helpt je wel om je verdriet niet langer af te wijzen, maar beetje bij beetje toe te laten.

Stap 3 – voel en ervaar je verdriet

Als je je verdriet toelaat, zal je merken dat dit vaak in golfbewegingen komt. Het begint meestal klein, waarna je verdriet opbouwt tot een hoogtepunt, vervolgens breken de tranen door en tot slot ebt het verdriet weer langzaam weg. Net als de golven in de branding. Deze golfbeweging heeft een helend effect en helpt je om diep van binnen nieuwe kracht en energie aan te boren.

Zoek een keer een rustig moment om de golfbeweging bewust over je heen te laten komen. Ervaar je verdriet, accepteer wat je voelt, zonder oordeel, zonder kritiek, zonder te denken aan de mening van anderen en zonder er iets aan te willen veranderen. Het is jouw verdriet, jouw emotie. Er is geen goed, er is geen fout, er is alleen jouw gevoel.

Richt al je aandacht op je verdriet. Forceer niets. Kijk, observeer, benoem en voel wat er gebeurt. Laat je gevoel het tempo van de golfbeweging bepalen. De ene keer sijpelt het verdriet binnen, de andere keer overvalt het je met een mokerslag. Of het komt en gaat geleidelijk, als het kabbelen van een rustige zee.

Stap 4 – deel je verdriet – of niet

Je maakt zelf de keuze om je verdriet te delen met anderen of om het voor jezelf te houden. Soms is alleen het in contact zijn met je verdriet al genoeg. Soms heb je juist de behoefte om je verdriet te delen, er met anderen over te praten of zelfs je tranen te laten zien. Als je je verdriet deelt, zal je verrast worden door de reacties die je krijgt. Maar je zult ook ervaren wat het delen van je verdriet met jou doet en je zult merken dat het je uiteindelijk helpt om je verlies onder ogen te zien en om sterker te worden.

Mocht het lastig blijven om je verlies onder ogen te zien en je rouw te verwelkomen dan zou je kunnen overwegen om hier professionele hulp bij te zoeken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *