Er bestaat geen wegenkaart of tomtom waar je de route voor jouw rouw en verlies op uit kunt stippelen. Je zult zelf je eigen pad moeten vinden en zult onderweg steile kliffen en diepe dalen moeten trotseren.
Op een dag zal je echter ontdekken dat je ook langs mooie uitzichtpunten komt. Beetje voor beetje zal je hier steeds meer van kunnen gaan genieten. En stapje voor stapje zal je steeds meer stil kunnen staan bij al het moois dat er ook nog in je leven is.
Uiteindelijk brengt je pad je naar een nieuwe bestemming in je leven. Van te voren weet je niet hoe lang je op deze bestemming zult blijven. Maar dat geeft niet, Het enige wat telt is immers dat je NU op die bestemming bent.
Wat morgen is of komt, waar je dan bent of wat je dan doet, dat zie je morgen wel. Daar hoef je je nu nog geen zorgen om te maken. Je hebt tijdens jouw reis door jouw rouw en verdriet immers een belangrijke les geleerd: het leven is niet maakbaar. Het leven komt zoals het komt. Leef nu, niet morgen.
Het zal heus niet ineens vanzelf gaan. Jouw pad zal je nog regelmatig een “bumpy ride” vol rouw en verlies opleveren. Je zult soms wankelen en de tranen zullen je nog regelmatig hoog zitten. Maar ook dat geeft niet. Ook dat hoort bij de bestemming waar je NU – of op dat moment – bent.
En vergeet nooit: het is jouw pad, jouw route, jij bent zelf de wegenkaart, jij bent je eigen tomtom.