Nieuwjaar

nieuwjaar

Bijna nieuwjaar

31 december 2019, het is bijna nieuwjaar. De beste wensen voor het nieuwe jaar vliegen je deze dagen om de oren. De één noemt het “gelukkig nieuwjaar”, de ander wenst je een “happy new year” of een “gelukkig & gezond 2020”. Ik betrap me zelf ook op het gebruik van deze welgemeende, goedbedoelde dooddoeners.

Kleine momenten van geluk

Ik weet echter maar al te goed dat het leven niet alleen maar gelukkig is en dat een jaar niet bestaat uit 365 dagen die alleen maar happy zijn. Ook in 2020 beklimmen we bergen van vreugde en ploeteren we door dalen van verdriet. Tijdens je reis door 2020 moet je zelf de muziek uitzoeken en de slingers ophangen. Je moet zelf de zon, de maan en de sterren in het dagelijkse leven zien schijnen. Als je die kleine momenten van geluk, van vrolijkheid, van liefde, van dankbaarheid kunt (leren) zien, dan geef je kleur aan je dag, kleur aan je jaar en kleur aan je leven.

Bezinning voor nieuwjaar

Gebruik net als ik de komende jaarwisseling als moment van bezinning. Wat zijn je wensen, je dromen, je verlangens? Wat wil je achterlaten in 2019? Wat neem je mee naar het nieuwe jaar? Waar ga je in 2020 naar op zoek? Wanneer hoor jij muziek in je leven? Wat maakt dat voor jou de zon gaat schijnen op een sombere, grijze dag? Waar staan jouw sterren aan de hemel?

Kijk in 2020 nog eens wat vaker naar alle mooie momenten van plezier, van ontroering, van blijdschap, van liefde en van geluk in je leven. Houd ze het hele jaar stevig vast en neem ze over 12 maanden veilig opgeborgen in jouw doosje van geluk mee als je over de drempel van 2021 stapt.

Mijn wens voor 2020

Leef 2020 zoals het komt, droom grote dromen, omarm je geluk en huil om je verdriet. En weet dat achter ieder diep dal een hoge top met fantastisch uitzicht op je wacht.

Rouwen in december

rouwen in december

Rouwen in december

Hoe gaan rouwen en gezellig samenzijn in december voor jou hand-in-hand?

December, niet alleen lichtjesmaand maar ook de enige maand in het jaar waarin iedereen om je heen van feest naar feest lijkt te huppelen. Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw. Het gaat om je heen allemaal gewoon door. En waar je ook maar kijkt, overal ligt de nadruk op “gezellig samenzijn”. De winkels zijn vrolijk versierd, op de radio hoor je de hele dag door de bekende deuntjes van Kerst, de Kerstbomen en -ballen vliegen de winkels uit, en tijdschriften en folders staan bol van de feestmenu’s.

Maar voor jou is Kerst allesbehalve het feest dat het vroeger ooit geweest is. En op 31 december kijk jij niet uit naar een nieuw jaar vol plannen, kansen en dromen. Voor jou staan verlies en rouwen immers centraal in december.

Maar hoe doe je dat? Rouwen in december?

En hoe sla je je zo goed mogelijk door al het feestgedruis van de komende weken heen? Het belangrijkste is dat je doet wat voor jou goed voelt. Blijf je lekker alleen thuis met Kerst? Of ga je juist de deur uit om warmte, liefde en afleiding bij vrienden en familie te zoeken? Bedenk je nieuwe routines, nieuwe activiteiten en nieuwe rituelen en geef je deze dagen daarmee een eigen twist? Of vind je troost en houvast in oude patronen?

Wat je ook doet, bespreek je wensen en je keuzes met de dierbaren om je heen. Geef aan hoe jij de feestdagen het liefst in wilt vullen. Bespreek met elkaar hoe je oude gewoontes samen los kunt laten en hoe er nieuwe gewoontes kunnen gaan ontstaan. Deel je verwachtingen en geef het aan als je ook tijd en ruimte voor jezelf nodig hebt.

Besef je dat je niet de enige bent met verdriet om het verlies. Maak met elkaar ruimte om herinneringen op te halen en verdriet te delen. Zorg voor een goede balans tussen “verleden” en “heden”. Herinneringen zijn mooi, maar zorg voor een goede balans tussen herinneringen, verdriet en gemis en de mooie momenten die het samenzijn jullie nu brengt. Maak met elkaar ook heel bewust nieuwe herinneringen, die volgend jaar gedeeld kunnen worden. Zorg voor genoeg tijd voor jezelf, om even tot rust te komen, om te rouwen, of letterlijk even afstand te nemen van het feestgedruis.

Tijd voor jezelf

Gun jezelf ook in december de tijd om stil te staan bij je verdriet en geef jezelf de ruimte om te rouwen. Ook, of eigenlijk misschien wel juist, met Kerst. En als iedereen elkaar op 31 december om 12 uur vrolijk “gelukkig nieuwjaar” wenst? Pak ook dan eerst een momentje voor jezelf. Plak een dierbare herinnering op je netvlies, kijk heel even achterom en voel de liefde van degene die je op dit moment zo heel erg mist. En ga daarna snel op zoek naar een knuffel van je liefste familielid of je beste vriendin.

Lukt het je deze dagen niet om troost te vinden in het samenzijn en de extra aandacht die je krijgt? Dreigen stress en verdriet steeds opnieuw de overhand te krijgen? Zoek dan een rustig plekje voor jezelf, zet een koptelefoon op en luister naar deze top 10 van antistress muziek op Spotify:

Leren “ont-moeten”

ont-moeten

Leren ont-moeten

Waarom een blog over leren ont-moeten? We moeten veel in ons leven. Ook als we rouwen. We “moeten” sterk zijn of misschien “moeten” we juist ons verdriet vaker delen met de buitenwereld. We “moeten” door met ons leven. De rode draad van mijn blog van vandaag? “Moet” juist eens wat minder en ga vaker leren “ont-moeten”.

Waarom leren “ont-moeten”?
Moeten” maakt het leven onnodig moeilijk. Probeer maar eens een paar zinnen te zeggen die beginnen met “ik moet”. Misschien “moet” je wel boodschappen doen, of de afwas of de was of “moet” je naar de stad, een verjaardag, de bioscoop of de sportschool. Hoe voelt dat? Word je er blij van? Of maakt al dat “moeten” je op voorhand al moe? Of gespannen? Doe het dan vanaf nu eens anders. Denk minder in termen van “ik moet” en stap over op “ik wil”. Het is toch veel fijner om iets te willen doen in plaats van het te moeten? En moet je bijvoorbeeld naar de buitenwereld toe echt sterk zijn? Of wil je de mensen om je heen laten zien dat jouw schouders sterk genoeg zijn om je verlies te dragen?

Leren ont-moeten is ook…

…vaker “nee” leren zeggen
Nee zeggen tegen het ene, betekent immers vaak ja zeggen tegen het andere. Nee zeggen tegen iets wat je eigenlijk niet wilt doen, betekent simpelweg ruimte creëren voor iets waar je wel blij van wordt.

…oost-indisch doof kunnen zijn
Laat al die mensen die het beter weten, degenen die jouw leven voor je in willen vullen, en iedereen die je vertelt wat je zou moeten voelen of hoe je zou moeten rouwen, gewoon even kletsen tot ze een ons wegen. Luister een keer niet en kies je eigen weg. Het is jouw rouw! En niet de rouw van je omgeving. Hoe lief ze ook zijn en hoe goed ze het ook bedoelen. Je bepaalt zelf wat voor jou de kortste, beste, mooiste, lastigste, moeilijkste, of snelste route is door het land van rouw.

Niemands leven is perfect

Natuurlijk betekent dit niet dat je nooit meer je schouders mag laten hangen. Dat je je verdriet altijd in moet slikken. Je hoeft ook niet te doen alsof je ondanks jouw verlies nog steeds de hele wereld aan kunt. Jouw verdriet mag er zijn. Jouw pure rouw mag door iedereen gezien worden. Niet omdat dat “moet”, maar omdat jij daar op dat moment zelf voor kiest. Vergeet niet dat niemands leven perfect is. Dat lijkt alleen maar zo, omdat Facebook, Pinterest en Instagram vol staan met perfecte plaatjes en gelukkige verhalen. Het echte leven speelt zich niet af op social media, kijk verder dan het perfecte plaatje en ontdek dat iedereen verborgen verdriet met zich meedraagt.

Als je van een afstandje kijkt hoe je de afgelopen periode met je verlies bent omgegaan, dan ontdek je daar vanzelf terugkerende patronen in. Je zult gaan herkennen op welke moeten je dingen moest, van jezelf of van je omgeving. En je zult steeds beter gaan leren hoe je op die momenten kunt gaan “ont-moeten”. Ook zal je gaan herkennen in welke situaties je je verdriet en je rouw achter “het perfecte plaatje” laat verstoppen. Zie je dingen die je anders wilt gaan doen? Omdat het niet je gebracht heeft waar je vooraf op hoopte? Of omdat het (te) veel van je gevraagd heeft? Zie je kansen om (nog meer) te gaan “ont-moeten”?

Blijf niet kijken naar het verleden.

Als je blijft doen wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg, Als je blijft kijken naar wat er niet meer is, mis je juist al het moois wat je nu wel hebt. Probeer niet alleen achterom te kijken, maar heb ook oog voor het kleine geluk om je heen. Wat deed je glimlachen, waar werd je door verrast waar was je blij mee? Juist dat kleine geluk dat zo voor het grijpen ligt, is een belangrijke sleutel naar een leven waarin het gemis draagbaar wordt. Hoe je jouw kleine geluk kunt vinden? Door te leren dansen in de regen.

Leer dansen in de regen.

Je wordt niet ineens wakker in een leven zonder pijn, zonder verdriet, zonder gemis en zonder rouw. Jouw verlies blijft. Vandaag, morgen, overmorgen, over een week, een maand, een jaar. Het slijt misschien, de pijn wordt wellicht ook minder hevig. Maar het gemis blijft. En het verlies waait niet over. Wacht dus niet tot de storm gaat liggen, maar leer dansen in de regen.

Ook in de diepste dalen van je verdriet, is er genoeg moois om je heen waar je troost in kunt vinden. Een mooi gesprek, een goed boek, een wandeling door het bos, uitwaaien op het strand, een omhelzing van een vriend(in), een glimlach van een onbekende, een virtuele knuffel op Facebook, herkenning bij lotgenoten, de zon die tussen de wolken door schijnt. Kijk, zie, voel, proef en sta jezelf toe om in stilte te genieten, al is het maar even..